Auðvitað átti ríkið að eiga Sjóvá áfram

Hvað hefði tekið mörg ár að vinna upp tapið með arðgreiðslum af eðlilega reknu tryggingarfélagi?

Sama með Landsbankann. Ríkið á að eiga hann áfram. Síðan á að einskorða hann við grunnbankaþjónustu með ríkisábyrð á innistæður, en taka alla ríkisábyrgð af innistæðum hjá bönkum sem reka jafnframt fjárfestingasjóði.

11 milljarðar fyrir gjaldþrota félag

Framhald samræðna um Guðberg og Gillz flutt af Facebook

Ég ákvað, til þess að vera ekki að fylla svæði málshefjanda, að setja svar mitt hingað og vísa svo í það á Facebook.

http://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=454533311226453&id=100000093630998&ref=notif&notif_t=feed_comment_reply

Jón skrifaði: „Það sem ég skil ekki er sú leið hugsana sem þarf til að komast að þeirri niðurstöðu að maður eins og Guðbergur setjist niður og ákveði að nú sé tími til kominn að níðast á hugsanlegu fórnarlambi nauðgunar opinberlega. Leiða það síðan af þeirri niðurstöðu sinni að þeir sem lesi viðkomandi texta án þess að setja út á hann séu þar með að leggja blessun sína yfir slíkt framferði. Það er stórhættuleg leið til skilnings á umhverfi sína að taka allt bókstaflega, enda er ástæða fyrir því að bókstafstrú er almennt álitin neikvæð nálgun á trúarbrögð t.d. .. Það hljóta allir Kristján að vera á móti bæði nauðgunum og nauðgurum nema þeir sjálfir. Að sama skapi hljóta allir að hafa samúð með fórnarlömbum nauðgana. Það er einfaldlega ekki með nokkru móti hægt að komast að niðurstöðu líkt og þú hefur gert hér og telja hana rökrétta sé almennri beitt skynsemi í leið sinni að þeirri niðurstöðu.“

Jón skrifaði: „Og það er eiginlega alveg á mörkunum að þetta sé eitthvað sem menn geta verið "sammála um að vera ósammála um" vegna þess að í orðum þínum fellst ásökun á hendur Guðbergi og öllum þeim sem skilja þennan pistil á annan hátt en þú sjálfur.. Ásökun um það að viðkomandi telji það í lagi að níðast á hugsanlegum fórnarlömbum nauðgana. Það er alvarleg ásökun, og ekki eitthvað sem þú getur ákveðið að sé meining þeirra sem þú sakar um slíkt og borið því svo við að menn verði bara að vera ósammála um það. Ef þú t.d. læsir einhver skrif eftir mig og segðir svo að ég hlyti að vera Framsóknarmaður, þá væri það varla eitthvað sem þú gætir eftir samskipti við mig þar sem ég neitaði þeim alvarlegu ásökunum ákveðið að við yrðum bara að vera ósammála um.. er það?“

Svar: 

Ég tel mig hvergi hafa sagt að Guðbergur hafi ákveðið að níðast á öðrum aðila málsins. Ég tel hins vegar að Guðbergi hafi ekki sést fyrir í sniðugheitum sínum og ekki gætt að því að hann væri að fjalla um lifandi mál með báða aðila (og eflaust fleiri aðila) veika fyrir því sem um það er skrifað. Lýsing Guðbergs á Agli er þannig að ég get ekki fyrir nokkurn mun séð að hann sé að gera grín að honum: „venjulegur, eðlisgreindur, fyndinn og gull af manni en dálítið hégómlegur“. Lýsing Guðbergs á stúlkunni er hins vegar: „hún heimtar hjónaband eða pening“. Er það nokkuð fjarri sanni að segja að Guðbergur „haldi með“ öðrum aðilanum?

Ég þekki aðila sem ég ber virðingu fyrir sem sáu þennan pistil eins og þú, en ekki eins og ég. Það að ekki hafi verið kveikt á sömu viðkvæmu punktum og ég kveikti á gerir það ekki að viðkomandi aðilar telji í lagi að níðast á einum né neinum.

Þegar hins vegar búið er að benda á viðkomandi punkta, að þeir geti verið eins og hnífur í opið sár, þá er varla annað hægt en að túlka svör um að maður sé kjáni fyrir að sjá ekki snilldina að viðkomandi beri litla virðingu fyrir þeim aðila sem telur að yfir strikið sé farið. Það má örugglega túlka það þannig að viðkomandi aðilar hafi takmarkaða samúð með öðrum málsaðilanum, nema samræður leiði annað í ljós. Samræður eins og þessar, okkar á milli, eru hins vegar hverfandi form, og því erfitt að leiðrétta slíkar túlkanir.

Ég veit hvað Guðbergur er gamall. Ég þekkti afar vel fólk af svipuðum kynslóðum og Guðbergur, og ég veit að dæmin sem hann tiltekur um hvað meintar nauðganir geti verið ómerkileg mál voru litnar allt öðrum augum fyrir örfáum áratugum. Ég kann sögu sem þótti drepfyndin upp úr miðri síðustu öld, en myndi ekki fá marga til að hlæja upphátt í dag.

Þannig er með sögurnar hans Guðbergs í þessum pistli. Að ýja að því að stúlkan, sem á víst að vera svo lítilfjörleg (skv. Agli) að láta aðra stjórna sér í kærumálum, sé með „stelpupussulæti“ og sé á eftir peningum eða hjónabandi, snertir mann eins og mig niður í kviku. Ég tel þetta vera beint níð á viðkomandi stúlku, komið til af því að Guðbergi sjáist ekki fyrir í sniðugheitum sínum. Hann vanti samkennd. Að tala svo um að fermingarstúlka (barn) láti öllum illum látum þegar um kynferðisbrot er að ræða (a.m.k. á okkar tíma mælikvarða, þar sem það er saknæmt að hafa samræði við börn undir 14 ára aldri og innan við helmingur fermingarbarna hefur náð fullum 14 árum) er virkilega lágkúrulegt í samhengi þessa máls. Þetta er ekki ritsnilld að mínu mati.

Í framhaldinu vil ég benda á annan pistil Guðbergs þar sem hann heggur í svipaðan knérunn:

„Hetjan sem skeit á sig“ (22.2.2012 - 16:23 http://blog.pressan.is/gudbergur/2012/02/22/hetjan-sem-skeit-a-sig/).

Þar er reyndar því til að dreifa að dómur er upp kveðinn. Guðbergur vílar hins vegar ekki fyrir sér að gerast dómsauki og búa til uppnefni á annan aðila málsins sem hann giskar á að gætu hentað viðkomandi sem framtíðar viðurnefni.

Guðbergur virðist þarna líta á sig sem einhvern „Gvend hlunk í ættinni“ sem beri að segja viðkomandi barni til syndanna, og það beri að gera sem fyrst, því að ekki gagni að segja fullorðnu fólki til syndanna.

Í þessu máli, eins og í máli Egils, ákveður Guðbergur að níða annan aðila málsins með sniðugheitum. Hvort hann hafi ákveðið það fyrirfram, eða hvort það hafi bara gerst þegar hann fer að skrifa um viðkomandi mál út frá öðru sjónarhorni (það er að almennt megi ala fólk betur upp), get ég náttúrlega ekki sagt til um. Ég er því ekki að halda fram hér heldur að Guðbergur hafi sest niður til þess að níða annan aðilann, og ég er ekki að halda því fram að þeir sem ekki sjái þessi atriði sem ég sé, séu níðingar. Ég hins vegar tel það aftur hér, að þeir sem ekki sjái það meinta níð sem bent er á, eða vilji ekki sjá það vegna „ritsnilldar“, séu með of lágan samkenndarþröskuld.

Nú er það þitt að svara, Jón, hvort við séum að nálgast sameiginlegan skilning á umræðuefninu, og í framhaldi hvort við séum enn ósammála.