Endimörk

Knörr þú átt, kostafley,

keikur þú horfir úr stafni.

Framtíð æ felst í því

fundvísum treystir þú hrafni.

Áfram svo, endalaust,

á meðan heldur þú nafni.

Lifir þú lífið af

láttu það enda á safni.

 

Hugur þig hálfa leið

hefur úr óminnisflaumi.

Áræðnin upp þér nær

yfir þó bulli og kraumi.

Allir fá af því nóg

eilíft að standa í glaumi.

Lifir þú lífið af

láttu það enda í draumi.

 

Fordild oft flekar hug

fjandann við aldrey þó grátum.

Mistökin manna þig,

mótlætistrú ey við játum.

Hugrekki, hamingja,

halda þér yfirleitt kátum.

Lifir þú lífið af

láttu það enda í gátum.

 

Lífið er lostadans,

leika þar mildi og harka.

Frelsi er fárra völ,

flestir í gegn um það slarka.

Lengst þú nærð líki þér

löngum af krafti að þjarka.

Lifir þú lífið af

láttu það enda án marka.